در دوره مبارزات عليه نطام سلطنتى و آغاز موج وسيع اعتصابات کارگرى ما شاهد پيدايش کميته ها و شوراهاى کارگران و کارمندان بوديم. اين تشکل ها در صورت گسترش و سراسرى شدن مى توانستند پايه هاى قدرت توده اى و حاکميت مستقيم کارگران و زحمتکشان را تشکيل دهند. اما بجاى چنين حکومتى رژيمى انتصابى و بورژوايى بر ايران تحميل شد. يکى از غنى ترين تجربيات طبقه طبقه کارگر در اين زمينه انقلاب ۱۹۰۵ و ۱۹۱۷ روسيه بود. مقاله زير اقتباسى است از جزوه اى بقلم آندره نين يکى از رهبران جنبش کارگرى اسپانيا که به منظور شناساندن تجربه شوراهاى کارگرى روسيه به کارگران اسپانيا نوشته شده بود. ترجمه فارسى اين مقاله قبلا در کندوکاو شماره ۷ منتشر شده است. خسرو رضوى